سواد برتر در مینیاتور
شیرین و فرهاد
تفسیر عناصر تابلو
تابلو “شیرین و فرهاد” اثر استاد سید محمد هادی ابوالقاسمی به داستان عاشقانه‌ی معروف شیرین و فرهاد، که در ادبیات کلاسیک فارسی به ویژه در آثار نظامی گنجوی آمده است، اشاره دارد. این تابلو با جزئیات دقیق و ظریفی که دارد، روایت بصری این عشق افسانه‌ای را به تصویر می‌کشد.

زن با دو آهو**: زنی که دو بچه آهو را در آغوش دارد، نمادی از شیرین است که لطافت و مهربانی او را نشان می‌دهد. آهو در ادبیات فارسی نماد زیبایی، بی‌گناهی و طبیعت است و حضور آنها در کنار شیرین، ارتباط عمیق او با طبیعت و نقش حمایتی او از موجودات بی‌پناه را نشان می‌دهد.

صخره‌های با چهره‌های حکاکی‌شده**:
صخره‌هایی که چهره انسان‌ها بر روی آنها حک شده، به کوه کندن فرهاد اشاره دارد. این چهره‌ها احتمالاً نمایانگر بازتاب احساسات فرهاد در کوه‌ها یا شاید حکاکی صورت شیرین بر کوه‌ها باشند. طبق روایت، فرهاد به عشق شیرین کوه‌ها را کنده و چهره او را بر آنها حکاکی کرده است.

فرهاد با اسب سفید
حضور فرهاد در پس‌زمینه، در حالی که اسب سفیدش کنار اوست، نمایانگر تنهایی و عزم او برای رسیدن به شیرین است. اسب سفید او نماد پاکی و بزرگی هدفی است که دنبال می‌کند.

پردازش کوه سازی و آسمان که جایگاه بسیار ویژه ای در هنر مینیاتور ایران را دارددر این اثر هنری استاد ابوالقاسمی فرآیند آفرینش بصری است.
بدین گونه که در جایگاه های مهم این کوه سازی ها از میلیون ها پرداز پردازش گردیده است که از نظر زیبایی شناسی یکی از مهمترین تکنیک این هنر است و همین نرمی و گردش قلم در قسمت صورت آرایی فرهاد نمایان است.

تیشه‌های افتاده**:
تیشه‌های افتاده در دامنه کوه، نشان از تلاش بی‌وقفه فرهاد برای کندن کوه و چهره‌نگاری شیرین دارد. این تیشه‌ها سمبلی از تلاش‌های فراوان و ناکامی در رسیدن به عشق هستند.

موقعیت کوهستانی**:
قرار گرفتن شیرین و فرهاد در یک فضای کوهستانی، یادآور اصلی‌ترین چالش داستان یعنی کندن کوه برای رسیدن به شیرین است. این کوه‌ها نمادی از موانعی هستند که عشق آنها را به چالش کشیده است.

خلاصه‌ای از داستان شیرین و فرهاد:** شیرین و فرهاد داستانی عاشقانه است که در ادبیات فارسی، به‌ویژه در “خسرو و شیرین” نظامی گنجوی، به تفصیل روایت شده است. شیرین، شاهزاده‌ای ارمنی، معشوقه خسرو پرویز، شاه ساسانی، بود. در همین زمان، فرهاد، یک سنگ‌تراش و هنرمند ماهر، عاشق شیرین شد. خسرو که از عشق فرهاد به شیرین آگاه شد، به فرهاد فرمان داد که اگر می‌خواهد به شیرین برسد، باید کوه بیستون را بکند. فرهاد با عشق فراوان به شیرین این کار دشوار را پذیرفت و شروع به کندن کوه کرد. اما نهایتاً خسرو با حیله‌ای به او پیغام داد که شیرین مرده است. فرهاد با شنیدن این خبر، از شدت غم و اندوه خود را از کوه پایین انداخت و جان سپرد. این داستان به عنوان یکی از نمادهای عشق پاک و خالص در ادبیات فارسی شناخته می‌شود، که در آن عشق با موانع و چالش‌های بزرگ مواجه می‌شود.

نتیجه‌گیری:**
این تابلو با دقت به روایت بصری داستان شیرین و فرهاد پرداخته و عشق نافرجام فرهاد به شیرین را در فضایی سرشار از نمادگرایی به تصویر کشیده است. استاد سید محمد هادی ابوالقاسمی با توجه به جزئیات مثل تیشه‌های افتاده و چهره‌های حکاکی‌شده بر کوه‌ها، به خوبی توانسته داستانی پر از شور و عاطفه را در قالب مینیاتور بازنمایی کند.

تابلو با استفاده از عناصر طبیعی مانند کوه‌ها و حیوانات، پیوند عمیق بین عشق و طبیعت را نشان می‌دهد. شیرین که در کنار صخره‌ها نشسته، آرامش و بی‌تکلفی را منعکس می‌کند، در حالی که فرهاد، که به عنوان نمادی از اراده و عزم انسانی به تصویر کشیده شده، در دوردست، به تلاش بی‌وقفه خود برای رسیدن به معشوق ادامه می‌دهد. حضور تیشه‌های افتاده در دامنه کوه، شکست نهایی او در برابر موانع را یادآوری می‌کند. این اثر به طور کلی بیانگر فداکاری، ناامیدی و مبارزه‌ای است که در قلب هر عشق بزرگ نهفته است.